در مدح نوشتن

نوشتن خیلی چیز خوبیست؛ حتی گاهی آنقدر خوب است که حال بدت را خوب می‌کند.

چندسالی می‌شود وبلاگ نویسی را رها کرده و به کنجی درآمده‌ام؛ اما یک لینک ساده جرقه‌ای شد برای نگارش دوباره.

سال‌هایی که می‌نوشتم خودم قدر قلمم را نمی‌دانستم، آنقدر خوب بوده است که الان (با همکاری نوشابه و دلستر) وقتی می خوانمشان کلی سر ذوق بیایم که آری این من بودم که این سطور را به رشته تحریر در آورده ام!

به‌هر رو، دیدن اینجا، اینجا و اینجا، که به نوعی قالب‌های مختلفی بوده‌اند برای ادای احترام به کلماتی که از ذهن بزرگوارمان ترشح می‌نموده است تصمیم گرفتم سیاه‌ای در بلاگ تأسیس و مجددا نگارشی را آغاز نمایم.

باشد که رستگار شوم...