یک بار دیگر

این مطلب تلاشی است برای دوباره نگاشتن مطلبی در خصوص نحوه مواجهه ما با برخی ناهنجاری‌های روزمره.
سرقت مجسمه 120 کیلویی، یک مجسمه دیگر ناپدید شد و سرقت پسربچه 120کیلویی تنها نمونه‌ای از تیترهایی است که در رابطه با دزدیده شدن دیروز مجسمه‌ای برنزی از میدان امام خمینی (ره) به چشم می‌خورد.

نگاه اول. برویم برج میلاد را بدزدیم
نحوه مواجهه رسانه‌ها با این اتفاق موضوعی است که می‌تواند به روشن شدن ابعاد این حادثه کمک فراوانی بکند. درست 5سال پیش وقتی که مجسمه‌های برنزی تهران یکی یکی غیب می‌شدند، تیتر رسانه اکثرا اینچنین بود «فلان مجسمه هم دزدیده شد». غیر از اینکه آیا رسالت رسانه به‌جز پیگیری و مطالبه‌گری و خواستن از مسئولان است، سؤال دیگری که مطرح است این است که آیا افکار عمومی برایشان این سؤال مطرح نمی‌شود که چرا هیچکدام از دزدان شریف این آثار هنری پیدا نشدند یا اینکه بعد از چند مورد سرقت باید کمی نظارت‌های امنیتی بر این آثار بیشتر شود؟
در شهری که برای جلوگیری از دزدی هوای سالم توسط خودروهای متجاوز به طرح ترافیک و زوج و فرد، هزاران دوربین کنترل ترافیک نصب می‌شود نصب چند دوربین در کنار این آثار هنری کار پیچیده‌ای است؟ یا حتی استفاده از دوربین‌های ترافیکی شهر برای ردیابی حادثه کار دشواری است؟
چرا هیچگاه کسی پیگیری نمی‌کند که چند سال پیش هم این اتفاق افتاد و کسی اعتنا نکرد؟ چرا برایمان عادی می‌شود گم شدن یکی‌یکی المان‌های زیبای شهری؟ شاید باید برج میلاد را بدزدند تا یکی پیدا بشود پیگیری کند
نگاه دوم.کاش مجسمه را ذوب نکنند
خبرگزاری صدا وسیما در اولین واکنش می‌رود سراغ مدیر محترم موزه پست و ایشان با توضیح این مطلب که مجسمه را در فاصله زمانی شب تا صبح سرقت کرده‌اند ابراز نگرانی می‌کنند که «کاش این مجسمه را ذوب نکنند».
زمانی که این مصاحبه از صدا وسیما پخش می‌شد چند سؤال به ذهنم رسید:

• به نظرتان آقا یا خانم دزد محترم، اگر مجسمه را ذوب نکند چکارش خواهد کرد؟
• حالا آمدیم و مجسمه را ذوب نکرد، به نظرتان این مجسمه در بازار بین‌الملل و در میان قاچاقچیان آثار هنری چقدر معامله می‌شود؟
• اصلا فرض را بر این بگذاریم که ساز و کاری که در نگاه اول به نبودش انتقاد کردم، می‌بود و پسربچه 120کیلویی برمی‌گشت به جلوی صندوق پست، آیا مطمئنید که دیگر از این مشکل‌ها نخواهیم داشت؟
• گیریم که مشکلات هم حل شود و دزد هم دستگیر شود و مجسمه هم برگردد، به نظرتان مدیر موزه پست یا هرمسئول دیگری نباید از سرقت این اثر هنری شکایت کند یا برای پیدا کردن آن تلاشی بکند؟

پ.ن

1. شاید مدیر مظلوم فوق‌الذکر در مصاحبه خود ابراز نگرانی‌ای کرده باشد در خصوص دزدیده‌شدن این اثر و یا حتی ممکن است اشاره‌ای کرده باشد به پیگیری این قضیه، یا حتی‌تر خط و نشانی هم کشیده باشد برای جناب دزد، که رسانه ملی آن را سانسور کرده باشد! به‌هر روی الله اعلم.
2. تیتر مطلب شاید اشاره‌ای دارد به اینکه یک بار این مطلب را تا انتها نوشتم و به دلیل همراهی نکردن برق مجبور به بازنگاری آن شدم!
3. به دلیل حل نشدن درگیری‌های داخلی میان تار عنکبوت‌های جیب مبارک و امکانات پولی بلاگ، نتوانستم ویدیوی مربوطه را برای نمایش در پست بگذارم.