این هم از عمر شبی بود که حالی کردیم

همواره برایم سؤال بود که چگونه مردانی از پارس، به پا خاسته و در روزهای تعطیل به همراه زن و فرزند و عهد و عیال،‌ کفش و کلاه کرده و با تبحری مثال زدنی گوشت چرخ‌کرده را به سیخ بلند کباب کشیده و لقمه‌های زعفرانی و کوبیده‌های دلچسب فراهم می‌کنند؟
به دنبال پاسخ به این پرسش سال گذشته به همراه همسر عازم تفرجگاهی در اطراف شهر شدیم تا بلکه بتوانیم نام خود را در زمره پارسیان به ثبت برسانیم، گوشت خالص بدون چربی چرخ شده را که به سیخ کشیدیم، فهمیدیم که یکجای کار می‌لنگد، چرا که در همان اول کار گوشت به هیچ‌عنوان حاضر به همنشینی با سیخ نبود! این شد که به زور مشت‌های گره‌کرده و فشردن آب کباب و ... روزمان را به شب رساندیم و عازم منزل شدیم.
دیروز و در پی یافتن پاسخ این پرسش دیرینه، مقدار معتنابهی چربی خالص به گوشت ناخالص خود اضافه فرمودیم تا حاصل شد آنچه در زیر مشاهده می‌کنید.

پ.ن:

1. خدا حفظ کند گوگل را که همیار اصلی تهیه این روزی بود.

2.خدا رحمت کند شهریار را که به توصیف شبی از شب‌های عمر خود تیتر این مطلب را سرود.